ความเป็นมาของเทคโนโลยีการพิมพ์สกรีน

การพิมพ์สกรีนถือว่าเป็นระบบการพิมพืที่เก่าแก่ของโลก อาจกล่าวได้ว่าเป็นระบบพิมพ์เเรกของโลก มีมากว่าพันปีเริ่มจากประเทศจีน ในสมัยราชวงศ์ซ้อง (ค.ศ. 960-1279) เเต่เดิมนั้นเข้าใจว่าเป็นการทำลวดลายฉลุบนแผ่นแม่พิมพ์ที่ทำมาจากกระดาษไม้ หรือหนังสัตว์ เพื่อให้หมึกไหลผ่านร่องลวดลายเหล่านั้นไปยังวัสดุใช้พิมพ์ที่เเม่พิมพ์ทับอยู่ หลักการนี้เรียกว่า การพิมพ์ลายฉลุ( stencil printing) ต่อมาเปลี่ยนวัสดุที่ใช้ทำเเม่พิมพ์ไปเป็นเส้นผมคน หรือเส้นใยไหม ที่ทอขนานสลับการเป็นตาข่าย วาดลวยลายตามต้องการด้วยกาว ปิดทับส่วนที่ไม่ต้องการให้หมึกไหลผ่าน( บริเวณที่ไม่ใช่ภาพ) เหลือส่วนที่เป็นช่องรูเปิดของเส้นใยให้หมึกไหลผ่านไปยังวัสดุใช้พิมพ์ ได้เป็นภาพพิม์ปรากฏขึ้น และนี่คือที่มาของการพิมพ์ที่เรียกว่า การพิมพ์ซิลค์สกรีน ( silk screen printing )  นั่นเองค่ะ

ขอบคุณเนื้อหาจาก : หนังสือเทคโนโลยีการพิมพ์ 

 ระบบการพิมพ์เฟล็กโซกราฟี ( Flexographic Printing)

ระบบการพิมพ์เฟล็กโซกราฟีนั้น โรงพิมพ์ใช้ในการพิมพ์กล่องกระดาษลูกฟูก ถุงกระสอบ

ถุงกระดาษคราฟท์ เป็นตัน

หลักการพิมพ์

   คือเป็นระบบพิมพ์ที่ใช้เเม่พิมพ์พื้นนูน ( rerief plate) ถ่ายโอนหมึกโดยตรงไปยังวัสดุใช้พิมพ์ (direct printing) เเม่พิมพ์ทำด้วยยางหรือพอลิเมอร์ไวเเสงหยุ่นตัว ใช้หมึกพิมพ์เหลว การจ่ายหมึกควบคุมด้วยปริมาตรของร่องลึกของลูกกลิ้งแอนนิลอกซ์( anilox roll ) เเรงกดพิมพ์น้อย  พิมพ์บนวัสดุใช้พิมพ์ได้หลายชนิด และที่น่าสนใจ คือ หมึกพิมพ์มีทั้งเลือกทั้งฐานตัวทำละลายฐานน้ำและหมุกยูวี( ultraviolet ink)

ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : หนังสือ เทคโนโลยีการพิมพ์

 การพิมพ์ดรายออฟเซต (dryoffset prinying) 

การพิมพ์ดรายออฟเซต หรือ การพิมพ์เล็ตเตอร์เซต (Letterset printing) เป็นระบบพิมพ์ที่ใช้หลักการของออฟเซตกับเล็ตเตอร์เพรสเข้าด้วยกัน คือ ใช้เเม่พิมพ์พื้นนูน ถ่ายโอนหมึกพิมพ์ผ่านผ้ายางไปยังวัสดุใช้พิมพ์ที่อาจขึ้นรูปเป็นผลิตภัณฑ์แล้วหรือเป็นแผ่นพิมพ์ก็ได้ มีลักษณะเฉพาะคือ โครงสร้างหน่วยพิมพ์ไม่มีหน่วยทำชื้นการซ้อนกันของหมึกพิมพ์เป็นแบบเปียก wet-on-wet โดยปรกติโรงพิมพ์จะใช้พิมพ์งานประเภทแบบฟอร์มธุรกิจ ใช้หมึกเรืองเเสงหรือหมึกสมบัติแม่เหล็ก ซึ่งไม่ต้องการน้ำเข้ามาเกี่ยวข้อง รวมทั้งงานพิมพ์บรรจุภัณฑ์ประเภทถ้วย หลอด กระป๋ิองเครื่องดื่ม เป็นต้น

ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : หนังสือเทคโนโลยีการพิมพ์.... ความก้าวหน้าเเละการนำไปใช้....

 รู้หรือไม่! ใครได้รับฉายาให้เป็นบิดาการพิมพ์สมัยใหม่ของโลก

บุคคลที่ได้รับฉายาว่าเป็นบิดาการพิมพ์ของโลก คือ นายโยฮันเนส กูเทนเบิร์ก ( Johannes Gutenberg) ชาวเยอรมัน  เขาได้คิดค้นวิธีการหล่อตัวเรียงพิมพ์เป็นตัวๆ และสร้างเครื่องพิมพ์ที่ดัดแปลงมาจากเครื่องทำไวน์ (wine press) ต่อมาเรียกว่า เครื่องพิมพ์กูเทนเบิร์ก ซึ่งในหน้าประวัติศาสตร์การพิมพ์ถือว่าการพิมพ์ระบบนี้เป็นจุดกำเนิดธุรกิจการพิมพ์ของโลก และโรงพิมพ์ทั่วโลก ที่กระจายไปสู่สาธารณชนและสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพ เกิดต้นเบบของกระบวนการผลิตงานพิมพ์ เช่น การพิมพ์หนังสือคัมภีร์ไบเบิล 42 บรรทัด เป็นครั้งเเรก

ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก :หนังสือเทคโนโลยีการพิมพ์-ความก้าวหน้าและการนำไปใช้

ขอบคุณรูปภาพจาก : http://www.mrdowling.com/704-gutenberg.html,

                                  https://en.wikipedia.org/wiki/Johannes_Gutenberg

 การพิมพ์แพด (Pad printing)

  การพิมพ์แพด เป็นรูปแบบหนึ่งของเทคนิคการพิมพ์ ที่เเพร่หลายในโรงพิมพ์ของบ้านเรา เเต่คนส่วนใหญ่ยังไม่ค่อยรู้จัก อาจจะด้วยเพราะระบบพิมพ์นี้มักจะถูกนำไปใช้กับงานพิมพ์เฉพาะผลิตภัณฑ์มากกว่าที่จะเป็นหนังสือ บรรจุภัณฑ์หรือคอมเมอร์เชียล ที่น่าสนใจคือระบบการพิมพ์นี้มักจะอยู่คู่กับระบบพิมพ์สกรีนในโรงพิมพ์ โดยบางครั้งจะถูกนำไปใช้ในกรณีที่ระบบพิมพ์สกรีนไม่สามารถพิมพ์บนวัสดุนั้นได้

หลักการของการพิมพ์เพด

มีหลักการง่ายๆ คือ การทำให้ภาพ 2 มิติ ไปปรากฏบนวัตถุรูปร่าง 3 มิติ เป็นระบบพิมพ์ทางอ้อม (indirect printing) ที่ให้หมึกในแม่พิมพ์ร่องลึก ( เรียกว่า cliche) ผ่านลูกยางคล้ายลูกประคบ ที่รู้จักกันในชื่อ ลุกแพด ทำด้วยยางซิลิโคน นำไปถ่ายโอนลงบนวัตถุรุปทรงต่่างๆด้วยวิธีการกดทับ ได้ภาพตำเเหน่งที่ต้องการ สามารถพิมพ์บนผลิตภัณฑ์ ได้หลากหลายในอุตสาหกรรมประเภทต่างๆ เช่น ทางการแพทย์ รถยนต์  โฆษณา เครื่องประดับ 

ขอบคุณข้อมูลดึๆจาก หนังสือ เทคโนโลยีการพิมพ์

 ระบบการพิมพ์กราวัวร์ ( Gravure printing )

จากครั้งที่เเล้วที่เราศึกษาเกี่ยวกับความหมายของการพิมพ์ระบบกราวัวร์กันไปแล้ว วันนี้เราจะได้มารู้กันว่า ระบบการพิมพ์กราวัวร์ มีส่วนประกอบอะไรบ้าง ไปรับชมกันเลยค่ะ

1.โครงสร้างเครื่องพิมพ์ 

ประกอบไปด้วย หน่วยปล่อยม้วน (Unwinder),หน่วยควบคุมเเรงตึง (Infeeder),หน่วยพิมพ์ (Printing Unit) 1-8 สี,หน่วยควบคุมเเรงตึงก่อนเก็บม้วน (Out-feeder) และหน่วยเก็บม้วน (Rewinder) ตามลำดับ

2.หมึกพิมพ์

หมึกพิมพ์กราวัวร์มีความหนือต่ำ และเเห้งตัวด้วยวิธีการระเหย โรงพิมพ์ส่วนใหญ่ในประเทศไทยนำไปใช้พิมพ์บนบรรจุภัณฑ์ชนิดอ่อนตัว เช่น พลาสติก ฟิล์ม กระดาษบาง ฟอยล์อลูมิเนียม ฉลาก รวมทั้งกระดาษห่อของขวัญ

3.การทำแม่พิมพ์

เเม่พิมพ์มีลักษณะรูปร่างเป็นทรงกระบอกกลวง เเข็งเเรง ทนทานสูง สามารถนำกลับไปใช้ซ้ำ จนกว่าจะสึกหรอได้  แม่พิมพ์ประกอบด้วยชั้นโลหะ 4 ชั้น คือ ชั้นเหล็ก ชั้นนิกเกิล ชั้นทองแดง ชั้นโครเมี่ยม

4.การเตรียมพร้อมพิมพ์ (make ready)

-ใส่ม้วนวัสดุใช้พิมพ์ ตั้งเเต่หน่วยคลายม้วน ไปจนกระทั่งหน่วยเก็บม้วน

-ใส่โมแม่พิมพ์

-ล้างโมแม่พิมพ์ ใช้น้ำยาทำความสะอาดโดยเฉพาะ หรือผงขัด (ที่ใช้กันทั่วไป)

-ขัดแม่พิมพ์ด้วยกระดาษทราย เพื่อลดรอยขีดข่วน

-ตั้งระยะมาร์ก ( web mark) และปรับ compensating roll

-ใส่หมึกลงในรางหมึก ปรับสีและความหนืดตามที่กำหนด

-ตั้งใบมีดปาดหมึกให้ถูกต้อง

-เปิดเครื่องพิมพ์ ทดลองพิมพ์ โดยการนำส่วนฟิล์มที่เสียมาพิมพ์เพื่อ ปรับเเรงตึงม้วนฟิล์ม ควบคุมปริมาณจ่ายหมึก ดูรีจีสเตอร์ สีภาพ

-เริ่มทำการพิมพ์

ขอขอบคุณขอมูลดีๆจาก : หนังสือเทคโนโลยีการพิมพ์                                                                 

 การพิมพ์แม่พิมพ์ร่องลึก ( Intaglio printing )

จากการที่ทุกท่านได้เห็นหัวข้อนี้ คงเริ่มสงสัยกันแล้วสิคะว่า การพิมพ์แม่พิมพ์ร่องลึกนี้เป็นยังไง โรงพิมพ์ต่างๆใช้ระบบการพิมพ์นี้อย่างไร และระบบการพิมพ์นี้สามารถแบ่งออกได้กี่ประเภท ถ้าอยากรู้แล้วมาเริ่มหาคำตอบกันได้เลยค่ะ

1. การพิมพ์กราวัวร์ ( Gravure printing )

      การพิมพ์กราวัวร์เป็นระบบพิมพ์ร่องลึก ( บ่อหมึก ) ที่ถ่ายโอนหมึกพิมพ์ลงบนวัสดุใช้พิมพ์โดยตรง หมึกพิมพ์นี้มีลักษณะเหลว ความหนืดต่ำ โครงสร้างหน่วยพิมพ์นี้ไม่ซับซ้อน เเม่พิมพ์กลมเป็นทรงกระบอก ทำด้วยแกนเหล็กเคลือบด้วยนิกเกิล (nickel) ทองเเดง (copper) และโครเมียม ( chromium ) ชั้นนอกสุด

    ข้อดีของการพิมพ์ระบบนี้ คือ พิมพ์ได้บนวัสดุหลายชนิด หมึกพิมพ์ให้สีสันสด  การเลือกใช้ตัวทำละลายในหมึกพิมพ์ทำได้ไม่จำกัดเนื่องจากแม่พิมพ์เป็นโลหะที่ทนทานต่อการสึกกร่อนได้ดี

2.การพิมพ์แพด ( Pad printing )

      การพิมพ์เเพด เป็นระบบการพิมพ์ที่เเพร่หลายในบ้านเรา เเต่คนส่วนใหญ่ยังไม่ค่อยรู้จัก เนื่องจากโรงพิมพ์ส่วนใหญ่ใช้การพิมพ์ระบบนี้ในการพิมพ์เฉพาะผลิตภัณฑ์มากกว่าที่จะเป็นหนังสือ บรรจุภัณฑ์หรือคอมเมอร์เชียล ที่น่าสนใจคือระบบการพิมพ์นี้มักจะอยุ่คู่กับระบบการพิมพ์สกรีนในโรงพิมพ์ โดยบางครั้งจะถูกนำไปใช้ในกรณีที่ระบบพิมพ์สกรีนไม่สามารถพิมพ์บนวัสดุนั้นได้

ในบทความตอนต่อไป เราจะเข้าไปเจาะลึกถึงระบบการพิมพ์กราวัวร์ ว่ามีวิธีการและขั้นตอนอย่างไรบ้าง อย่าพลาดชมกับข้อมูลที่น่าสนใจในครั้งต่อไปนะคะ

**คุณภาพงานพิมพ์สิ่งพิมพ์ของระบบพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ**

เทคโนโลยีระบบพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ กล่าวได้ว่าเป็นจุดพลิกผันของการพิมพ์รูปแบบใหม่ ซึ่งไปอีกก้าวหนึ่งในการไปสู่งานพิมพ์ระดับคุณภาพสูง ด้วยการออกแบบหน่วยหน่วยลงหมึกแบบ Short ink train ไม่มีอุปกรณ์อิงค์คีย์ และระบบการควบคุมอุณหภูมิในตัวเครื่องพิมพ์ ทำให้งานพิมพ์ที่ได้มีลักษณะเฉพาะตัว สรุปได้ดังนี้

• เม็ดสกรีนบวมต่ำ ทำให้สามารถผลิตงานที่มีความละเอียดของเม็ดสกรีนสูงๆได้

• สามารถพิมพ์บนผิววัสดุใช้พิมพ์ได้หลากหลาย รวมทั้งกระดาษหนังสือพิมพ์ โดยเฉพาะงานพิมพ์สกรีน FM

• การผลิตน้ำหนักสีพิมพ์ดิจิทัล ถ้าความละเอียดของสกรีนไม่เกิน 200 lpi จะให้ช่วงน้ำหนักสีระหว่าง 1-99 เปอร์เซนต์

• ภาพคมมากขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับงานพิมพ์ สิ่งพิมพ์ออฟเซตดั้งเดิม

• ให้ขอบเขตของสีกว้าง และความอิ่มตัวของสีสูง 

• งานพิมพ์ที่ได้มีความสม่ำเสมอ

• ไม่มีปัญหาการพิมพ์ภาพหลอก

**เทคโนโลยีเครื่องพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ**

หน่วยจ่ายหมึกระยะทางสั้น (Short Ink Train)

โดยทั่วไปแล้วเครื่องพิมพ์ออฟเซตจะมีจำนวนลูกกลิ้งในหน่วยจ่ายหมึกมากกว่าระบบอื่นๆ เพื่อทำหน้าที่ เกลี่ย กระจาย และ แยกชั้นหมึก ให้ได้ความหนาตามความต้องการ ลักษณะนี้จะเรียกว่า หน่วยจ่ายหมึกระยะทางยาว

ความคิดในการพัฒนาหน่วยจ่ายหมึกทำให้กำเนิด หน่วยจ่ายหมึกระยะสั้น ซึ่งถูกนำมาใช้ในเครื่องพิมพ์ของระบบออฟเซตไร้น้ำ ลักษณะเด่นๆของระบบนี้จะประกอบด้วย รางหมึก ลูกกลิ้งแอนนิลอกในรางหมึก ใบปาดหมึก และ ลูกกลิ้งคลึงเพลต เท่านั้น โดยลูกกลิ้งแอนนิลอกทำหน้าที่ถ่ายโอนหมึกและควบคุมปริมาณหมึกด้วยการมีบ่อหมึกขนาดเล็กเรียงตัวกันที่ผิว

สำหรับรางหมึกปัจจุบัน จะเป็นระบบปิด โดยหมึกจะบรรจุอยู่ในกระบอกทรงกลม มีท่อปั๊มดูดและส่งหมึกไปยังลูกกลิ้งแอนนิลอกผ่านใบปาดหมึกแบบ chambered doctor blade ด้านบนล่างของความยาวเป็นใบปาด ประกบติดกับผิวลูกกลิ้ง ใบปาดหมึกด้านบนจะทำหน้าที่ปาดหมึกส่วนด้านล่างจะรองรับไม่ให้หมึกไหลซึมผ่านได้

ข้อดีของระบบจ่ายหมึกแบบนี้ คือ ความหนาของชั้นหมึกจะคงที่ และกำจัดปัญหาการพิมพ์ที่เรียกว่า ภาพหลอก อีกทั้งยังทำให้การพิมพ์ที่ความเร็วสูงสามารถทำได้ โดยไม่มีปัญหาพิมพ์พร่า

ระบบควบคุมอุณหภูมิ

อุณหภูมิมีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับการพิมพ์ทุกระบบ โดยเฉพาะระบบไร้น้ำ เพราะจะมีผลต่อสมบัติสภาพการไหลและแยกชั้นของหมึกพิมพ์ และความคงที่ของคุณภาพงานพิมพ์ที่ได้ ซึ่งจะพบว่าความร้อนส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้น มาจากชิ้นส่วนกลไกทางแมคานิกของเครื่องพิมพ์ได้แก่

การหมุนและสัมผัสกันระหว่างผิวลูกกลิ้ง

การขัดกันของเฟืองเกียร์ และลูกปืน ของโมและลูกกลิ้งต่างๆ

การยืดขยายตัวของผ้ายางและยางที่หุ้มลูกกลิ้ง

สำหรับเครื่องพิมพ์ระบบออฟเซตไรน้ำ นอกจากระบบจ่ายหมึกจะเป็นแบระยะทางสั้นแล้ว ซึ่งถือว่าเป็นข้อได้เปรียบในการเกิดปริมาณความร้อนไม่สูงเท่าเครื่องพิมพ์แบบระยะทางยาว ดังนั้นลูกกลิ้งแอนนิลอกเพียงลูกเดียวกับโมแม่พิมพ์ก็เพียงพอแล้วในการมีระบบทำความเย็นที่เชื่อมต่อกับระบบความคุมอุณหภูมิของเครื่องพิมพ์

*แม่พิมพ์ในระบบพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ*

แม่พิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ สังเกตได้ง่ายๆที่ผิวจะมีสารประกอบซิลิโคนเคลือบอยู่ ซึ่งหลักการคือ เมื่อตัวทำละลายน้ำมันระเหยออกจากหมึกพิมพ์ระหว่างการแยกชั้นในหน่วยจ่ายหมึก บางส่วนจะถูกดูดซึมไปบนผิวแม่พิมพ์ซิลิโคน และเมื่อแม่พิมพ์นั้นได้รับแรงกดจากลูกกลิ้งคลึงเพลต ก็จะช่วยให้การซืมผ่านของตัวทำละลายไปที่ชั้นซิลิโคนได้มากและเร็วขึ้น จนกระทั่งถึงจุดอิ่มตัวกลายเป็นชั้นสารละลายบางๆ ช่วยกั้นไม่ให้หมึกไปเกาะติดได้ ชั้นบางๆมีค่าพลังงานผิวค่อนข้างต่ำ เมื่อเทียบกับค่าพลังงานผิวของหมึกพิมพ์ ทำให้เกิดแรงผลักต้านระหว่างชั้นผิวซิลิโคนกับหมึกพิมพ์มากกว่าการยึดเกาะ

ลักษณะของแม่พิมพ์ ประกอบด้วย 3 ชั้นหลักๆ คือ

1. ฐานอะลูมิเนียมหรือ พอลิเอสเทอร์

2. ชั้นพอลิเมอร์ไวแสง

3. ชั้นซิลิโคน

การสร้างภาพบนแม่พิมพ์ สามารถทำได้ 3 วิธี คือ

1. การสร้างภาพด้วยวิธีการใช้น้ำยาเคมี

2. การสร้างภาพด้วยน้ำ

3. การสร้างภาพด้วยวิธีการเผาไหม้

 *หมึกพิมพ์ในระบบพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ*

โดยทั่วไป หมึกพิมพ์ของระบบออฟเซตปกติ จะเป็นหมึกข้นที่มีความเหนียวและความหนืดสูง การที่จะทำให้เกิดการไหลและแยกชั้นได้นั้น เครื่องพิมพ์ต้องทำงานและมีความร้อนเกิดขึ้น ซึ่งหมายความว่าความร้อนจะเป็นตัวช่วยทำให้หมึกข้นที่เหนียวและหนืด แยกชั้นได้ รวมทั้งยังมีการรวมตัวกับน้ำยาเฟาว์เทนได้ ทำให้การแยกชั้นหมึกนั้นยิ่งง่ายขึ้น

ในขณะที่หมึกพิมพ์ของออฟเซตไร้น้ำ ตามทฤษฎีแล้ว จะต้องมีความหนืดและเหนียวเริ่มต้นให้ต่ำ เพื่อชดเชยกับสมบัติที่ไม่มีการรวมตัวกับน้ำ ไม่เช่นนั้นอาจจะทำให้เกิดปัญหาการถอนผิวหน้ากระดาษได้

แต่ในโรงพิมพ์ ทางปฏิบัติจริงแล้ว ค่าความหนืดและความเหนียวของหมึกก็ยังคงสูงอยู่ดี เพื่อต้องการให้งานพิมพ์มีความคม(ขึ้นอยู่กับความหนืด) และ ไม่ให้เกิดปัญหาขึ้นพื้นบนแม่พิมพ์ซิลิโคน(ค่าความเหนียวต่ำเกินไป) ซึ่งจะพบบ่อยในระบบพิมพ์นี้ อีกปัจจัยนึงที่สำคัญต่อคุณภาพของสิ่งพิมพ์คือ การควบคุมอุณหภูมิของเครื่องพิมพ์

*เทคโนโลยีวัสดุพิมพ์ในระบบการพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ*

การพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ จะมีความแตกต่างจากการพิมพ์ออฟเซตทั่วไป ตรงที่ ระบบพิมพ์

ออฟเซตไร้น้ำ ไม่มีหน่วยทำความชื้นและหมึกไม่จำเป็นต้องมีคุณสมบัติรวมตัวกับน้ำ

อีกทั้งยัง สภาวะการพิมพ์ก็แตกต่างกันไปด้วย ดังนั้นโรงพิมพ์ควรจะมีความเข้าใจและความรู้

โดยเฉพาะสมบัติต่างๆของวัสดุพิมพ์ต่างๆเหล่านี้

1. หมึกพิมพ์

2. แม่พิมพ์

*โครงสร้างของเครื่องพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ*

โครงสร้างของเครื่องพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ ได้รับแรงกระตุ้นจากเทคโนโลยีดิจิทัล ที่เรียกว่าระบบ คอมพิวเตอร์-ทู-เพรส โดยบริษัท เพรสเทก ได้พัฒนาแม่พิมพ์ที่สามารถใช้เลเซอร์ในการสร้างภาพได้ แทนการใช้น้ำยาเคมี ซึ่งมีข้อดีตรงที่การสร้างภาพบนแม่พิมพ์ จะทำได้ทันที บนแท่นแม่พิมพ์ โครงสร้างเครื่องพิมพ์ลักษณะนี้เรียกว่า แบบแซทเทิลไลต์ หรือ โมกดพิมพ์ร่วม โดยมีโมกดพิมพ์ขนาดใหญ่ลูกเดียว ล้อมรอบด้วยหน่วยพิมพ์ เทคโนโลยีการสร้างภาพบนแม่พิมพ์ในเครื่องพิมพ์นี้ บริษัทเพรสเทคให้ชื่อว่า Digital Imaging โดยได้นำออกสู่ตลาดการพิมพ์ครั้งแรกในปี 2534

ดังนั้น การพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำจึงเป็นอีกหนึ่งทางเลือกหนึ่งในการพิมพ์แบบดิจิทัล สำหรับพิมพ์งานด่วนที่มีความหลากหลายของการออกแบบ และงานพิมพ์ที่ต้องการคุณภาพสูง เช่น บรรจุภัณฑ์พลาสติก และสิ่งพิมพ์โฆษณา เป็นต้น รวมทั้งโรงพิมพ์ที่มีเป้าหมายต้องการสร้างแตกต่างในธุรกิจ ต้องการเพิ่มผลผลิต และสามารถเปลี่ยนงานพิมพ์ได้บ่อยๆ กับงานพิมพ์จำนวนน้อยๆ เป็นต้น

"ที่มาของออฟเซตไร้น้ำ"

ครั้งแรกที่เทคโนโลยีออฟเซตไรน้ำถูกพัฒนาขึ้น คือ ปี พ.ศ.2473 โดย Casper Hermann เขาได้ทดลองเคลือบแม่พิมพ์ด้วยสารประกอบซิลิโคน ใช้หมึกพิมพ์ทั้งสีขาวและดำ ด้วยหลักการให้สารประกอบซิลิโคน ทำหน้าที่ต้านหมึกพิมพ์ในบริเวณที่ไม่ใช่ภาพ ทำให้บางครั้งอาจเรียกระบบนี้ว่า Siligraghy  แต่ยังไม่เป็นที่ยอมรับของอุตสาหกรรมในยุคนนั้น

จนกระทั่งเมื่อปี พ.ศ. 2509 Greubel and Russel ได้นำความคิดของ Casper Hermann มาใช้อีกครั้งกับการพิมพ์บรรจุภัณฑ์ โดยวิธีการคือการแทนที่น้ำยาเฟาว์เทนด้วยสารละลายไฮโดรคาร์บอนที่สามารถซึมบนผิวซิลิโคน ช่วยต้านหมึกได้ แต่เนื่องจากว่าการควบคุมคุณภาพของงานพิมพ์ทำได้ยาก จึงยังไม่ค่อยเป็นที่นิยมเช่นเคย

ต่อมาบริษัท 3m ออกแบบผลิตภัณฑ์แม่พิมพ์ออฟเซตไร้น้ำเป็นครั้งแรกและได้นำออกสู่ตลาด ซึ่งเรียกระบบนี้ว่า Driography แต่ยังไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากแม่พิมพ์ไม่คงทน และหาหมึกที่เหมาะสมกับการพิมพ์ได้ยาก จนในที่สุดบริษัท Toray Industries ได้พัฒนาต่อมาจนเปนที่ยอมรับของอุตสาหกรรมสิ่งพิมพ์ และได้จดชื่อลิขสิทธ์ในชื่อ Waterless Offset Plate ในปี พ.ศ.2520

**การพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ**

การพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำหรือ waterless offset printing เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างหนึ่งของความก้าวหน้าเทคโนโลยีการพิมพ์ในยุคของการแข่งขัน ท่ามกลางความหลากหลายของสิ่งพิมพ์และบรรจุภัณฑ์ ที่จะช่วยให้ผู้ประกอบธุรกิจโรงพิมพ์สามารถเพิ่มผลผลิตได้งานคุณภาพสูง แตกต่างไปจากงานพิมพ์ออฟเซตทั่วไป ซึ่งสิ่งที่เห็ฯได้ชัด คือ ความคมชัดของสิ่งพิมพ์ คอนเปรียบต่าง(contrast) และการผลิตน้ำหนักสีบริเวณเงา และการพิมพ์แบบออฟเซตไร้น้ำสามารถสร้างตลาดสิ่งพิมพ์ใหม่ อีกทั้งยังเป็น มิตรต่อสิ่งแวดล้อมได้อีกด้วย 

ระบบการพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำได้กลายเป็นอีกทางเลือกของอุตสาหกรรมการพิมพ์และโรงพิมพ์ต่างๆ โดยเฉพาะงานพิมพ์ประเภทคอมเมอร์เชียล บรรจุภัณฑ์ ฉลากการพิมพ์บนพลาสติก และแผ่นซีดี ทั้งนี้มีเหตุผลหลายประการที่น่าสนใจดังนี้ ดังนี้

• ภาพพิมพ์มีความคม สีสดใสขึ้น

• ระบบทำงานเป็นแบบเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์-ทู-เพรด (CTP) และคอมพิวเตอร์-ทู-เพรส (CT-Press) 

• แม่พิมพ์สามารถใช้กับหมึกยูวีได้ ทำให้คุณภาพพิมพ์สูงขึ้น

ในชุดบทความนี้เราจะพูดถึงเกี่ยวกับเทคโนโลยีของระบบพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ โดยหัวข้อหลักๆที่จะพูดถึง คือ 

1. ที่มาของเทคโนโลยีออฟเซตไร้น้ำ

2. โครงสร้างของเครื่องพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ

3. เทคโนโลยีวัสดุพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ

4. เทคโนโลยีเครื่องพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ

5. คุณภาพงานพิมพ์สิ่งพิมพ์ของระบบพิมพ์ออฟเซตไร้น้ำ

**การวิเคราะห์คุณภาพงานพิมพ์**

ปัญหาการพิมพ์ที่พบเสมอในโรงพิมพ์และช่างพิมพ์มักจะมองข้าม คือ

การพิมพ์พร่า หรือ เรียกกันว่า Slur ที่มีผลต่อความคมของภาพพิมพ์ทำให้ความละเอียดของภาพและคุณภาพสีลดลง ซึ่งสาเหตุหนึ่งมาจากผลของการลื่นไถลของผ้ายางภายใต้แรงกดที่มากกว่าปกติที่ตำแหน่งนิบ Nip ระหว่างโมผ้ายางกับโมแม่พิมพ์และโมผ้าบางกับโมกดพิมพ์ เนื่องจากความเร็วที่ผิวของโมทั้งสองไม่เท่ากัน ม่ีสาเหตุมาจากขนาดโมที่แตกต่างกัน เพราะการรองหนุนโมแม่พิมพ์กับโมผ้ายางไม่เหมาะสม รวมทั้งการตั้งแรงกดพิมพ์ไม่ถูกต้อง ซึ่งช่างพิมพ์ควรทราบและศึกษาข้อกำหนดเหล่านี้จากคู่มือการใช้เครื่องพิมพ์นั้นมาก่อน เช่นเมื่อแรงกดพิมพ์ระหว่างโมผ้ายางกับโมแม่พิมพ์มากเกินไป ทำให้เกิดปรากฏการณ์ผ้ายางยุบหรือกองที่บริเวณนิบ เมื่อให้ความเร็วในการหมุนโมเพิ่มขึ้น โอกาสของการลื่นไถลของผ้ายางในส่วนนี้จะเกิดได้ง่ายขึ้น ภาวะการพิมพ์พร่าสามารถประเมินได้จากการเปรียบเทียบขนาดเม็ดสกรีนในแนวนอนและแนวตั้ง เรียกว่า อัตราพร่าของภาพ หรือ วิธีการวัดความดำ แทนก็ได้ ในขณะที่ความคมของภาพจะทำการวิเคราะห์ความหยาบของสัญญาณที่ได้จากขอบภาพ

 น้ำยาเฟาว์เทน

น้ำยาเฟาว์เทนทำหน้าที่แยกส่วนบริเวณภาพกับส่วนบริเวณที่ไม่ใช่ภาพบนแม่พิมพ์ออฟเซตออกจากกัน โดยให้ส่วนบริเวณภาพรับหมึกพิมพ์และบริเวณที่ไม่ใช่ภาพรับน้ำยาเฟาว์เทนเท่านั้น เพื่อไม่ให้เกิดการสกัม นอกจากนี้ยังทำหน้าที่รวมตัวกับหมึกพิมพ์ในระบบ เพื่อช่วยลดความเหนียวของหมึกพิมพ์ให้ง่ายต่อการแยกชั้นในการถ่ายโอนระหว่างลูกกลิ้งด้วยปริมาณที่ถูกต้อง

น้ำยาเฟาว์เทนมีส่วนประกอบหลักๆ ดังนี้

1. กรด

2. กัมอารบิก

3. สารหน่วงการกัดกร่อน

4. สารช่วยเปียก

5.สารกันฟอง

6. ตัวกระตุ้นการแห้ง

โดยปกติแล้วน้ำยาเฟาว์เทนที่โรงพิมพ์สั่งซื้อมาใช้ในการผลิตสิ่งพิมพ์ จะเป็ฯน้ำยาเข้มข้นเรียกว่า Fountain Concentration, Fountain etch หรือ Etch ซึ่งก่อนจะนำไปใช้งาน ช่างพิมพ์จะต้องผสมกับน้ำให้เจือจางตามที่กำหนดสำหรับค่าความเป็นกรด-ด่าง โดยค่าจะกำหนดไว้ที่ระหว่าง 4.5-5.5

"ผ้ายาง (Blanket)"

ผ้ายางเป็นส่วนประกอบหนึ่งที่สำคัญกับระบบการพิมพ์ออฟเซต ซึ่งหน้าที่ของผ้ายาง คือ ทำหน้าที่เป็นตัวกลางถ่ายโอนภาพจากแม่พิมพ์พื้นราบไปสู่กระดาษพิมพ์ โดยจะไม่มีการสูญเสียปริมาณหมึกพิมพ์ทีไ่ด้รับจากแม่พิมพ์ นอกจากนี้ ผ้ายางยังช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการถ่ายโอนหมึกไปบนผิวกระดาษได้เต็มที่

ผ้ายางสำหรับการพิมพ์ออฟเซตมี 2 แบบ คือ

1. แบบหยุ่นตัว

2. แบบไม่หยุ่นตัว

การเลือกใช้ผ้ายาง ทางโรงพิมพ์จะต้องเลือกใช้ให้เหมาะสมกับวัสดุสิ่งพิมพ์ และคุณภาพงานพิมพ์ที่ต้องการ ขึ้นอยู่กับความแข็ง ความหยาบของผิว ความหยุ่นตัว และ ความหนาของผ้ายาง 

ปัญหาผ้ายางกับคุณภาพงานพิมพ์

• ปัญหาคุณภาพงานพิมพ์ที่เกิดขึ้นจากผ้ายางในระหว่างการพิมพ์ มีหลายสาเหตุ เช่น 

• ผ้ายางแรงตึงมากเกินไป

• รองหนุนหนาเกินไป

• เกิดรอยขอบกระดาษ

• ผ้ายางแตก 

เป็นต้น

ผ้ายางที่ดีควรมีสมบัติคงเดิม มีความหนาสม่ำเสมอ ไม่ยืดหรือหด ในนระหว่างการพิมพ์

รองหนุนผ้ายาง

มีหน้าที่ช่วยปรับระดับความสูงของผ้ายางที่บ่าโม ของผ้ายางให้เหมาะสมกับความสูงของแม่พิมพ์ที่บ่าโมของโมแม่พิมพ์ เพื่อให้เกิดแรงกดตามที่ต้องการ ถ้าไม่เช่นนั้นจะเกิดปัญหาเหล่านี้ได้ 

• เม็ดสกรีนบวมมากเกินไป

• เกิดภาพหลอก

• อายุการใช้งานของผ้ายางสั้นลง

**ลูกกลิ้งยาง (Rubber Roller)**

    ลูกกลิ้งในระบบพิมพ์ออฟเซตนั้น เป็นส่วนประกอบหนึ่งที่สำคัญของเครื่องพิมพ์ออฟเซต ซึ่งวัสดุที่นำมาทำลูกกลิ้งมีหลายชนิด เช่น ยาง เหล็ก และ พลาสติกแข็ง โดยแต่ละวัสดุจะให้คุณสมบัติไม่เหมือนกัน 

    แต่ในบทความนี้เราจะพูดถึงลูกกลิ้งยาง เนื่องจาก ลูกกลิ้งยางมีหน้าที่หลายอย่าง เช่น การถ่ายโอนและแยกชั้นหมึกพิมพ์แลละน้ำยาเฟาว์เทน ดังนั้นทางโรงพิมพ์เองควรจะมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับลูกกลิ้งยาง 

สิ่งที่ควรทราบเกี่ยวกับลูกกลิ้งยาง

1. ประเภทของยางที่ใช้ทำลูกกลิ้ง

2. การเกิดปฏิกิริยากับตัวทำละลาย น้ำยาล้างเครื่องพิมพ์ และ หมึกพิมพ์

3. วัตถุดิบและสารเคมีที่ใช้ทำลูกกลิ้ง

ประเภทของลูกกลิ้งยางและปัญหาการเปลี่ยนแปลงขนาด

   การที่ลูกกลิ้งยางเปลี่ยนแปลงขนาดบนแท่นพิมพ์ เกิดจากยางทำปฏิกิริยาเคมีกับน้ำยาทำความสะอาดหรือตัวทำละลายในหมึกพิมพ์ ซึ่งขึ้นอยู่กับโครงสร้างโมเลกุล ความเป็นขั้ว และ ไม่มีขั้ว ทำให้ขนาดของลูกกลิ้งยางนั้นใหญ๋ขึ้นหรือเล็กลงได้ จากการดูดซับน้ำยาเข้าไปในเนื้อยางก่อน ทำให้เกิดการบวม จากนั้นน้ำยาจะระเหยหรือไหลออกเพื่อทำการคืนตัวยาง ทำให้เกิดการหดตัว

การป้องกันการบวม-หดของลูกกลิ้งยาง

1. ช่างพิมพ์ต้องทำความสะอาดลูกกลิ้งทันทีทุกครั้งหลังทำการพิมพ์ 

2. ไม่ควรหยุดเครื่องพิมพ์ทิ้งให้หมึกค้างไว้ที่หน่วยพิมพ์นานๆ

3. การเก็บรักษาลูกกลิ้งยาง ไม่ควรแขวน หรือตั้งไว้เดี่ยวๆ หลึกเลี่ยงไม้ให้สัมผัสกับแสงแดดและโอโซน โดยใช้กระดาษทึบแสงพันรอบลูกกลิ้ง และเก็บไว้ในห้องมืด ควบคุมอุณหภูมิ 23-25 องศาเซลเซียส ความชื้นสัมพัทธ์ที่ 50 เปอร์เซนต์

*วัสดุทางการพิมพ์ออฟเซตอื่นๆ*

การที่โรงพิมพ์จะผลิตสื่อสิ่งพิมพ์ออฟเซตให้ได้คุณภาพที่ดีหรือคุณภาพสูง

ปัจจัยที่สำคัญคือการที่โรงพิมพ์เลือกใช้วัสดุทางการพิมพ์ที่ถูกต้อง ซึ่งจะทำให้ไม่ให้เกิดปัญหาตามมา ไม่ว่าจะเป็นคุณภาพของเม็ดสกรีน การบวมของเม็ดสกรีน การผลิตน้ำหนักสีของภาพ และสภาพพิมพ์ได้ของกระดาษและหมึกพิมพ์

วัสดุทางการพิมพ์ออฟเซต ที่กล่าวถึง คือ 

1. ลูกกลิ้ง

2. ผ้ายาง

3. น้ำยาเคมีต่างๆ

ช่างพิมพ์ในโรงพิมพ์ควรมีความรู้ความเข้าใจพื้นฐานของการใช้งานวัสดุเหล่านี้ให้ถูกต้อง